در روش هاي قديم کدينگ حساب ها به صورت درختي بود و سرفصل حساب هاي کل، معين و تفصيل به يکديگر دوخته مي شد و يک کد را تشکيل مي داد. در روش کدينگ با تفصيل شناور سرفصل حساب ها تا معين به صورت درختي است و حساب تفصيل يکتا با هر حساب معيني که نياز هست و يا در هر سطح تفصيلي که مورد نياز مي باشد به صورت شناور ارتباط برقرار مي کند. در طراحي کدينگ با رويکرد شناور، تفصيل¬ها به طور مستقيم و به صورت درختي با معين¬ها در ارتباط نيستند و با توجه به نوع و ماهيت خود هر تفصيل مي¬تواند با چندين معين در ارتباط باشد؛